Lemeš
Lemeš a lemech, culter aratri. Šf. III. 549. L., aratrum, aus leinech(b)jb, eigentl. der Brechende. Mkl. aL. 13. L., kořen lem, odkud lomiti. Bž. 234. V MV. nepravá glossa. Pa. Cf. Mkl. Etym. 164. Pravou korouhev, levou lemeš či radlo držící. Koll. III. 26. Cf. Perun (dod.).