Mik
Mik, u, m. = mihnutí. Na jeden m. Sb. sl. ps. I. 92. Zchytí šablu a mik šelmu po grgu, že mu naraz hlava odfrkla. Dbš. Sl. pov. I. 228. Lapil ho a mik s ním ven. Na již. Mor. Šd. Chytil koniec do hrsti a na jeden mik bol kyják vytiahnutý. Dbš. Sl. pov. I. 55. Už je v miku = pryč, ten tam. Val. Vck. — M. = mlýn u Sedlčan. — M-, a, m., os. jm. D. ol. VI. 812.