Mýtiti
Mýtiti, dle Mz. (v List. fil. X. 326.), Mkl. Etym. 194. a dle Vm. (métiti) m. mítiti. Cf. Mýť (dod.). — co. Pohoním Zicha, že mi mýtí obec mých chudých lidí. Půh. II. 473. M. silnice. Vz Zř. zem. 459., 461., 693. — M. = toulati se. Kde mýtíš celý den? Na Hané. Wrch.