1. Tatar
1. Tatar, a (zastr. Tater), Tatařín, Ta- teřín, a, m., pl. Tataři, Tataří (Ros. ), u sta- rých: Tataré, Tateré, gt. Tatar, akk. Ta- tary. Gb. Hl. 58. Vz -janín. Der Tatar. Vz S. N., Tk. I. 626., Dal. 36., 137., 138. Ob- novichu vrastvie s Tatarini. Rkk. — T., osob. jm. — T. = Talian, kdo nesrozumi- telně se vyjadřuje. Ale tys Tatar! Us. Kšá.