Výhonek
Výhonek, nku, m., vz Výhon, Prýt, der Ausläufer. Slb. V-nek rostliny, der Trieb, Schössling. Dch. V. hory, der Gebirgsaus- läufer. Mt. S. VIII. 2. 36. — V. = kus že- leza n. kamene u krupniku, aby vyháněl kroupy z lubu, der Streichzahn, das Treib- eisen. Us. Jg., Šp. — V. = výhonné. V-ku dostal pastýř tolik. Č.